🌺 హృదయంలో మిగిలిన పేరు
A story of first love, loss, and a miracle reunion.
కథ ప్రారంభం
రాత్రి ఆకాశంలో నెమ్మదిగా వెలిగుతున్న చంద్రుడు,
హైదరాబాద్ ట్యాంక్బండ్ మీద నడుస్తున్న
విహానికి ఒకే జ్ఞాపకాన్ని తెచ్చాడు—
ఆయన. ఆరాధ్య.
ఏళ్లొచ్చి ఏళ్ళు గడచిపోయినా,
అతని పేరు మాత్రం ఇంకా ఆమె హృదయంలో ఒంటరిగా వెలుగుతూనే ఉంది.
అయితే ఆ ప్రేమ…
ముగిసినదా?
లేక ఇంకా ఎక్కడో శ్వాస తీసుకుంటుందా?
విహాని కథ
ఇది ఆరు సంవత్సరాల క్రితం ప్రారంభమైన ప్రేమ.
విహాని, ఒక మృదువైన స్వభావం కలిగిన సాఫ్ట్వేర్ డెవలపర్,
మరియు ఆరాధ్య, ఒక ఆర్కిటెక్ట్.
వాళ్ళ పరిచయం చిన్నదే,
కానీ వారి అనుబంధం శాశ్వతం.
విహాని ఎక్కువ మాట్లాడేది కాదు,
ఆరాధ్య మాత్రం జోష్ఫుల్, energetic,
అతను హాస్యంతో… ఆమె నిశ్శబ్దంతో ప్రేమను అర్థం చేసుకుంటూ
వారి ప్రేమ ప్రయాణం ప్రారంభమైంది.
వారి ప్రేమలో ఒక ప్రత్యేకత ఉంది—
మాటలకంటే మౌనం ఎక్కువ మాట్లాడేది.
చూపులకంటే హృదయం ఎక్కువ స్పందించేది.
విడిపోవడానికి కారణం
ఒకరోజు ఆరాధ్యను అమెరికా నుంచి
అసాధారణమైన అవకాశం వచ్చింది—
ఒక పెద్ద ఆర్కిటెక్చర్ ఫుల్-ఫండ్ ప్రాజెక్ట్.
అతను వెళ్ళకపోతే
అతని స్వప్నం చనిపోతుంది.
వెళ్తే… వీరిద్దరి మధ్య దూరం పెరుగుతుంది.
ఆరాధ్య వెళ్లాలని నిర్ణయించాడు.
వెళ్లే ముందు విహానికి చెప్పాడు:
“నా స్వప్నాల కోసం నేను వెళ్తున్నా…
కానీ నా హృదయం మాత్రం నీ దగ్గరే ఉంచి వెళ్తున్నా.”
ఆ మాటలు చెప్పిన రాత్రే
వారి ప్రేమ ఒక మలుపు తీసుకుంది.
విహాని అతని చేతినుంచి దూరం కాకుండా
ఆమె మనసు వదిలిపెట్టింది.
కానీ పట్టింపు ఉన్నవాళ్లు దూరం అయినప్పుడు
మనస్సు భయం మొదలవుతుంది.
సమయం గడిచేకొద్దీ
వారి కాల్స్ తగ్గాయి…
మెసేజ్లు అరుదయ్యాయి…
పాటలు ముగిసినా
మౌనం మాత్రం కొనసాగింది.
ఒకరోజు ఆరాధ్య ఎలాంటి వివరాలు లేకుండా
సడన్గా contact మిస్సయ్యాడు.
ఫోన్ కాదు.
మెసేజ్ కాదు.
మెయిల్ కూడా కాదు.
విహాని ప్రతిరోజు ఒకే ప్రశ్నతో బతికింది—
“అతనికి ఏమైంది?”
కానీ జవాబు రాలేదు.
అలా వారి ప్రేమ
తీరానికి చేరకముందే
అలలలో మునిగిపోయింది.
ఏళ్ల తరువాత
ఆ రోజు…
ట్యాంక్బండ్ మీద
విహాని నడుస్తుండగా
ఆమె కళ్ళ ముందు ఒక నీడ నిలబడింది.
తెలిసిన శ్వాస.
తెలిసిన నడక.
తెలిసిన గుండె స్పందన.
విహాని ఒక్కసారిగా తలెత్తి చూశింది.
ఆయన… ఆరాధ్య!
అదే చిరునవ్వు.
అదే చూపు.
కానీ కళ్లలో గాఢమైన నొప్పితో.
“ఎక్కడ… ఎక్కడికో వెళ్లిపోయావు?”
ఆమె గొంతు వణికిపోయింది.
ఆరాధ్య స్పందించాడు:
“విహాని… నేను వెళ్లిపోయింది కాదు.
పట్టుబట్టలేని పరిస్థితులు నన్ను దూరం చేశాయి.”
అతని జీవితంలో పెద్ద ప్రమాదం జరిగింది,
అతను ఆ పని ప్రాజెక్ట్ వద్ద ఒక ప్రమాదంలో పడిపోయాడు.
చాలా నెలలు ట్రీట్మెంట్లో గడిచాయి.
అతని మొబైల్, డేటా, కాంటాక్ట్స్ అన్నీ పోయాయి.
విహాని దగ్గరికి తిరిగి రావడానికి
అతను తానే అర్హుడా కాదా అని కూడా తానే అనుమానించాడు.
“నా దుస్థితిని నీకు చెప్పకుండా ఉండటం… తప్పు.
కానీ నీకు బాధ ఇవ్వకూడదనిపించింది.”
విహాని కళ్ళలో కన్నీళ్లు ప్రవహించాయి.
“నా బాధే నీకిష్టాపడకపోయింది…
కాని నేను ఎదురుచూసిన రోజులు?”
ఆరాధ్య ఆమె చేతులు పట్టుకున్నాడు:
“ఎవరైనా నీ కోసం ఎదురు చూస్తారు…
కానీ నువ్వు మాత్రం నన్ను కోసం నమ్మకం ఉంచి ఎదురు చూశావు.
అందుకే నేను తిరిగి వచ్చాను.”
వారి కళ్ళలో కన్నీళ్లు
మనసులో ప్రేమ
మధ్యలో తిరిగి కలిసిన నిశ్శబ్దం—
ఇది హృదయాన్ని కదిలించే క్షణం.
వారు ట్యాంక్బండ్ మీద నుండి
నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ వెళ్లారు.
మునుపటి విడిపోవడం
ఒక miscommunication మాత్రమే.
కానీ ఇప్పుడది
వారి కొత్త ప్రయాణానికి బలం అయింది.
ముగింపు
కొన్ని ప్రేమలు
ముగిస్తామని అనుకున్నా…
మనం ముగించలేం.
ఎందుకంటే ఒక పేరు
హృదయంలో మిగిలిపోయిందంటే…
ఆ ప్రేమకు ముగింపు ఉండదు.
అది ఒకరోజు తిరిగి వస్తుంది—
మనసు కలిసేది అప్పుడు మాత్రమే.
💖✨